Richter ölçeği
nedir?
Richter ölçeği, depremlerin büyüklüğünü
ölçmeye
yönelik bir ölçü sistemidir. Charles F. Richter tarafından 1935 yılında
geliştirilmiştir.
Bu ölçek,
depremin sismografik kayıtlardan elde edilen maksimum dalganın amplitüdünü ve kaynak mesafesini kullanarak depremin büyüklüğünü tahmin eder.
Richter ölçeğindeki her bir birim, depremin enerjisinde 10 kat artışı temsil eder. Yani, 5 büyüklüğündeki bir deprem, 4 büyüklüğündeki
bir depremden 10 kat daha fazla enerji serbest bırakmış demektir. Örneğin,
6 büyüklüğündeki bir deprem, 5 büyüklüğündeki bir depremden 100 kat daha fazla
enerji serbest bırakmış
demektir.
Ancak, modern deprem ölçümlerinde genellikle Moment Magnitude Scale (Mw) gibi daha güvenilir ölçüm
yöntemleri tercih edilmektedir. Bu ölçüm yöntemleri,
depremin kaynakta serbest bıraktığı
toplam enerjiyi ve depremin yarattığı
yer değiştirmeyi
hesaba katar. Richter ölçeği, esas olarak tarihi depremlerin büyüklüklerini
değerlendirmek için kullanılmıştır ve günümüzde modern ölçüm
yöntemlerine göre daha sınırlı kullanıma sahiptir.
